quinta-feira, 27 de fevereiro de 2014

SER POETA








Destino?





                                                                Tive ódios ao perceber que a minha


                            linguagem era a linguagem dos versos


                                                       Nunca quis ser poeta


                                                       A merda é que não sabia falar outra língua


                                             Meus poros se comprimiam e nas outras


línguas nada saía.


Eu me perdia.

O som debaixo da coberta.

Meu sonho

                                                 As cenas se atropelavam.

Como contê-las


revelá-las em outra linguagem



                                                                    Tudo se perdia
                                                                    

                                                                    Daí, minha resistência


                                                                     Minha volta, dolorosa



De novo, o verso.

De novo, ser poeta, sem

querer ser poeta



De novo, brigando para nada rimar


buscando a rima ao contrário


mascando chicletes e dor



                                                         




Um dia, disso tudo, estará o riso


dos versos loucos da minha única vida.